علیرضا صولتی، شفاف: بیشتر مردم با کلمه NATO که مخفف سازمان پیمان آتلانتیک شمالی هست، آشنا هستند. هر چند ممکن است در مورد تاریخچه ناتو و مداخلات نظامی آن مطلع نباشند.

ناتو در 4 آوریل سال 1949 ایجاد شد. ستاد مرکزی ناتو در بروکسل، پایتخت بلژیک قرار دارد. ناتو اساسا به عنوان یک سازمان بازدارنده و برای مقابله با گسترش اتحادیه کمونیسمی شوروی تشکیل شد.

تاریخچه واقعی این حرکت، ایفای نقش به صورت یک دستگاه تهاجمی – نظامی بود. ناتو به عنوان یک سازمان با اهداف اختصاصی دفاع از خود در مقابل تهدیدات خارجی شناخته شد. بنابراین هر کشور عضو متقابلا موظف به ایستادگی و پاسخ به تهدیدات خارجی خواهد بود. از این رو ناتو علاوه بر یک موجودیت سیاسی، به عنوان یک سازمان نظامی هم برتری پیدا کرد. اشتباهات بزرگ تهاجمی ناتو از ابتدای تاسیسش، این را اثبات می کند.

دبیر ناتو فردی به نام Lord Ismay بود. عبارت معروف وی در مورد اهداف مقدماتی ناتو این بود: "دور شدن از روسیه، نزدیک شدن به آمریکا و مهار کردن آلمان". اتحاد ایالات متحده با ناتو در واشنگتن در 4 آوریل 1949 بسته شد. این اتحاد شامل پنج پیمان با بروکسل و ایالات متحده، کانادا، پرتقال، ایتالیا، نروژ، دانمارک و ایسلند می شد.

بسیاری از مردم ایسلند، مخالف عضویت کشورشان بودند و همین باعث شد که در مارس سال 1949 از این اتحاد خارج شوند. همین باعث شد اهدافی برای ناتو ترسیم شود: اعضای ناتو به این توافق رسیدند که در صورت حمله کشوری به یکی از کشورهای عضو ناتو، بقیه کشورهای ناتو حق حمله به کشور متهاجم را دارند. در نتیجه آن‌ها تصمیم بر این گرفتند که اگر چنین حمله ای صورت گرفت، برای تمرین نظامی و دفاع از حق خود، با کشورهایی که مورد حمله واقع شده اند، همکاری کنند. اینگونه حقیقتا تصور می شد که ناتو متحدی برای حفاظت از دمکراسی غرب در برابر هرگونه تهاجم بلوک شوروی در مدت جنگ سرد است. حال آنکه هیچ کدام از کشورهای عضو ناتو از زمان عضویت‌شان، هیچ وقت در معرض حمله ارتش های خارجی نبودند.

مداخلات ناتو

گرایش مداخلات ناتو شامل نیروهای نظامی از کشورهای ثروتمند جنگ جهانی با تسلیحات نظامی غیر قابل تصور در مقابل کشورهای فقیر جهان سومی می شد. دلایل انسان دوستانه به عنوان توجیهات اولیه اکثر این مداخلات توسط ناتو بیان می شود. 12 عضو اصلی ناتو عبارت بودند از: ایالات متحده، انگلستان، کانادا، فرانسه، دانمارک، ایسلند، ایتالیا، نروژ، پرتقال، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ و برخی از این کشورها همچون انگلستان، هلند، ایتالیا، پرتقال، فرانسه، دانمارک و ایالات متحده، جزو قدرت های استعماری بزرگ محسوب می شدند.

وقتی به سابقه تاریخی وحشیگری و خشنوت آمیز ناتو توجه می کنیم، یکی از بحث برانگیزترین مداخلات صورت گرفته، در یوگوسلاوی بود. ایالات متحده و متحدان ناتو به جمهوری فدرال یوگوسلاوی در 24 ام مارس سال 1999 حمله کردند. مردم آلبانیایی کوزوو استقلال‌شان را از استان صربی کوزوو می خواستند. بنابراین، ایالات متحده و ناتو به بهانه های به ظاهر انسان دوستانه به یوگوسلاوی حمله کرند. بعد از تقریبا یک دهه، در 17 ام فبریه سال 2008، فضا شفاف تر شد؛ و مشخص گردید که، هواپیما های جنگی ناتو در وهله اول شروع به حمله به مقاصد نظامی کردند ولی بعد، زیرساخت ها را مورد هدف خود قرار دادند، این در حالی بود که بسیاری از غیرنظامیان در زیر بمباران کشته شدند.

حمله به مردم، از دید مردم، حمله به ملیت آنها بود نه حمله به رژیم میلوشویچ. بمب های خوشه ای که طبق قوانین بین المللی ممنوع شده، در بسیاری از مناطق استفاده شد. قطار سریع السیر Skopie-Belgrade که پر از غیر نظامیان بود، دو بار هدف خلبان آمریکایی قرار گرفت. ناتو همچنین سفارت چین در بلگراد را بمبگذاری کرد. ناتو در ایستگاه تلویزیون صربستان نیز بمبگذاری نمود که باعث کشته شدن بیش از 12 روزنامه نگار در آن شد. سازمان عفو بین الملل جرائم جنگی علیه سازمان تنظیم کرد که دادگاه استراسبورگ پرونده را نپذیرفت.

در طول دهه اخیر، ناتو به پشتیبانی حمله ایالات متحده به بهانه مبارزه با تروریسم، به عراق و افغانستان تجاوز کرده است. ناتو و ایالات متحده، به لیبی حمله کرده اند و مبارزات مسلحانه را در لیبی برای برکناری رهبر آن معمر قذافی، هدایت می کند. رئیس جمهور سابق آمریکا، جورج دبلیو بوش، برای توجیه تهاجم به کشور عراق، گفت که این کشور تسلیحات مخرب عظیمی دارد.

از آنجایی که ناتو هدف شکل گیری خودش را سازمانی برای دفاع نظامی عنوان کرده بود تا از حمله به کشورهای عضو آن جلوگیری کند، مشخص نیست که چطور بمباران لیبی با اهداف و ماموریت گفته شده سازگار است؟!

در این راستا، هیچ کدام از ماجراهای نظامی آن ها تا کنون از سیاست ها و تصمیمات رسمی سازمان پیروی نکرده است. باید این را در نظر داشته باشیم که ما در دورانی زندگی می کنیم که شرکت های بزرگ، دولت ها و نیروهای نظامی اینطور احساس می کنند که آزادند به هر صورت که می خواهند رفتار کنند خواه این به معنای کشت شدن افراد بی گناه، شکنجه روحی و فیزیکی مردم، اشغال نظامی و مواردی از این قبیل باشد.آینده غیر قابل پیش بینی است و ناتو به بازی در نقشی مشابه ایالات متحده ادامه خواهد داد که در واقعا همان نقش نیروی پلیسی است که قوانین سفت و سخت را که خودشان برای در مضیغه قرار دادن دیگران وضع کرده اند به دیگران تحمیل می کند .